Ondan sonra poşetlerimizi alıp, ev ev dolaşıp "eydana we bımbarek be" derdik. Fıstık verdiklerinde üzülür, şeker verdiklerinde mutlu olurduk. Bazı evler bize özel ilgi gösterip, şeker tepsisini önümüze uzattığında, aşırı mutlu olur, artık büyüdüğümüzü hissederdik.
Sonra mezarlıklara gidip, önce yakınlarımızın mezar taşlarını öpüp başımıza koyup, sonra mezar ziyaretine gelecek olanları beklerdik. Yakınlarının mezarlarını ziyaret edip, kuran okuyanlar, daha sonra yanlarında getirdikleri lokum, bisküvi v.b çocuklara dağıtırlardı.
Köydeki çocuklar bunları hala yapıyorlar mı? Bilmiyorum ama Kazlı'da çocukluk güzeldi.
Bugün Saim (Akbulut) Abinin vefatının 30'uncu günü. Bayramın kutlu olsun güzel abim. Mekanın cennet olur inşallah.
Saim abi Kazlının en büyük kaybıdır. Köyümüzün en akrabacı, en milliyetçi insanıydı.
Bizi, herkesi, insanları, doğayı, dünyayı ve hayata dair herşeyi seven, yüreği sevgi dolu çok güzel bir insandı.
Saim abi Kazlının en büyük kaybıdır. Köyümüzün en akrabacı, en milliyetçi insanıydı.
Bizi, herkesi, insanları, doğayı, dünyayı ve hayata dair herşeyi seven, yüreği sevgi dolu çok güzel bir insandı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder