Salên berê, berf zef dibarîya. Gelek caran rê wunda dibûn, merivan rîya xwe şaş dikirin. Carekê Ûsivê Hecî Emer ji bajêr diçe gund, rê şaş dike diçe gund derbas dibe, hindera Zevîya Emir peya dibe. Berjerî newalê dibe, gur dora wî dipêçin. Hewa jî hinekî tarî bûye, Ûsivê Hecî Emer gur berva wî tên, cem wî jî topek nift (pîçke) hebûye. Hemasa yek heb, du heb nift vêdixe, berva guran davêje. Wusa niftan vêdixe davêje, pêşva diçe. Gur jî ji agir, ji renkayê ditirsin.
Wusa diçe diçe, derdikeve rîya tap, wesayîtan ra destê xwe quloz dike, çawa ku wesayîtek disekine, direve xwe davêjê. Wexta ew xwe davêje wesayîtê, koma guran êrîşî wesayîtê dikin, lê nikarin tiştekî bikin.Ji devê Mîrzê apê Elo hatîye nivîsandin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder